Gerard Cioek, Tatra Mountains, Poland, mid 1950s, by an unknown photographer. See also other photographs. |
Gerard Antoni Cioek was born on 24 September 1909 in Wynica (aka Vyzhnytsia, Wischnitza, Wiznitz), a small town in Bukovina territory of the Austro-Hungarian empire (now Western Ukraine). His Polish parents, Adolf and Ludwika (nee Melz, aka Meltz), were landless, impoverished nobility (i.e. landless 'szlachta') from Galicia and Bukovina. His father was an official at the Austrian Tax Office, first in Kuty, then in nearby Wynica, in the Carpathian ranges. Following the end of World War I, and the collapse of the Austro-Hungarian empire, Wyznica was incorporated in 1918 into Romania. Consequently, in 1921, the Cioeks and their children: Gerard and Irma (b. 1911), left Bukovina for the newly established Republic of Poland, and settled in the southern city of Lublin. There Gerard attended school, joined the local Boy Scouts section ("Harcerstwo"), and practiced sport (track and field, kayaking, skiing, and hikes in the Carpathian mountains). In 1929, on graduating from the Stanisaw Staszic Gymnasium in Lublin, Gerard Cioek embarked on tertiary studies in the country's capital, Warszawa. Initially he intended to take up drawing and painting (especially 'en plein air' watercolours and oils) at the Warszawska Akademia Sztuk Piknych (Warsaw Academy of Fine Arts). Eventually, however, he chose to study architecture at the Politechnika Warszawska (P.W.) (Warsaw Technical University). Architecture, in his view, was an ideal discipline as it enabled equal interaction with art, nature, and people. From 1934 onwards Gerard Cioek was an Assistant to professor Oskar Sosnowski (1880-1939) of the Dept. of Polish Architecture and History of Art, School of Architecture, Politechnika Warszawska, a man under whom he deepened his studies on Polish folk architecture, and the conservation of architectural heritage. |
Around 1937 he developed an interest in the history and design of parks and gardens. He was also interested in town-planning, regional planning, and in the harmony between human settlements and their fragile ecologies.
In June 1939 he married Regina (1917-2005), daughter of Tadeusz Najder (d. 1920) and Emilia Pollak (d. 1920), members of an extensive family of landowners, sugar refinery engineers, industrialists, doctors, lawyers, diplomats and businessmen from Kiev and south-western Ukraine, which was then part of the Russian empire. The family, over the preceding decades, brought together Polish, Austrian, German, Czech, Latvian, Moldavian, and Armenian heritage. The family and its world became almost completely annihilated during the Bolshevik Revolution of the 1917, and the subsequent Civil War in Russia.
In September 1939, during World War II, Gerard Cioek served in the Polish Army as a Second Lieutenant (2Lt) in an air-defence unit in Wilno. Between 1940-1944, during the Nazi and Soviet occupation, he lived in German-held Warszawa. There he joined in May 1940 the Armia Krajowa (Polish Home Army). For most of the time he served in the Wojskowe Biuro Historyczne (WBH) of Biuro Informacji i Propagandy (BiP), Komenda Glwna Zwiazku Walki Zbrojnej Armii Krajowej (KG ZWZ AK). For his pseudonym, while in the Resistance, he chose 'Biala': his clan's ancient battle-cry. At the same time he was a lecturer in architecture and town planning at the underground (i.e. proscribed by the Nazis) Politechnika Warszawska. In March 1944 he obtained a doctorate from that university for his research on the effect of the physical environment on the forms of villages and folk architecture in Poland, Belarus and Ukraine. In August-September 1944 he took part in the Warsaw Uprising, serving as the head of the cartography section, Warsaw District Command, ZWZ AK. Additionally Gerard Cioek was charged with organisation of civil defence of the Biblioteka Ordynacji Krasiskich holdings (a priceless collection of old books, maps and manuscripts) at 9 Oklnik Street, Powile. He also took part in technical preparations for the battle for the SS-held PASTa skyscraper, Srodmiescie. Following the defeat of the uprising he was interned in German POW camps: Stalag XI-B camps in Bergen Belsen, Lower Saxony; Oflag II-D camp in Grossborn, Pomerania; Stalag XB camp in Sandbostel, Lower Saxony and, finally, Oflag X-C camp (Luebeck/Bad Schwartau), Schleswig-Holstein. After the end of WWII in Europe, and a brief service with the Polish 1st Independent Parachute Brigade (SBS) stationed in in the area of Meppen and Bersenbruck in Lower Saxony, he returned to war-devastated Poland in December 1945. He was reunited with his wife and the first their three children, Krzysztof Oskar (1940-1953) in Olsztyn.
In February 1946 the family returned to Warszawa. Between 1946 and his death in 1966 Gerard Cioek was a lecturer at the School of Architecture at the Politechnika Warszawska. In 1946 he headed the Nature Conservation and National Culture Preservation division of the Ministry of Culture and Arts. From 1948 onwards he was also professor of Urban Planning and Landscape Design at the Politechnika Krakowska (Krakw Technical University). In the early 1950s he designed (together with Anna Gorska, Jan Olaf Chmielewski, Andrzej/Jdrzej Czarniak i Jerzy Mokrzyski) a tourist chalet in the Tatra Mountains, the 'Schronisko Grskie PTTK w Dolinie Piciu Staww Polskich' (opened in 1954).
During those 20 years of work in Krakw and Warsaw he taught students at both universities, supervised some 14 PhD dissertations, worked on the reconstruction of over 100 historical parks in Poland (including the monumental parks of Arkadia, Baranw Sandomierski, Krasiczyn, Lubartw, Nieborw, Rogalin, and above all, of the Royal Park in Wilanw), was a member of the State Council for the Nature Conservation (Panstwowa Rada Ochrony Przyrody, PROP), as well as served on the Boards of Directors of the Tatra Mountains National Park (TPN), and of the Pieniny Mountains National Park (PPN), and wrote 115 research papers, articles and books. He is best known for his ground-breaking work: Ogrody Polskie (Gardens of Poland), published in 1954. In 1958 his manifold achievements in teaching, research, design, conservation, and planning were awarded the Knight's Cross of the Order of Polonia Restituta
(Krzyz Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski). A few years years later, in 1965 he embarked on two of his largest projects yet: a history of monastic architecture in Poland over the past 1,000 years; and an encyclopaedia of world gardens and garden design. However, he died the next year, without ever completing the work. These, and other unpublished research materials have been catalogued and archived as the Teki Ciolka (Cioek Files) at the Krajowy Orodek Badan i Dokumentacji Zabytkow (KOBIDZ) (National Heritage Research and Documentation Centre), now Narodowy Instytut Dziedzictwa (NID) (National Heritage Board of Poland) in Warszawa.
Gerard Antoni Cioek died on February 15, 1966 while skiing in the Tatra Mountains, in Zakopane, Poland. He was survived by his wife Regina, and by their two younger sons, Tadeusz Maciej (since 1972, T. Matthew) (b. 1947) - an anthropologist and information architect, and Tomasz Pawe (b. 1949) - an architect and designer. Gerard Cioek's grave (# 93-IV-9) is situated at the Old Powzki Cemetery, Warszawa.
On 27 January 1989 Zarzad Gowny Stowarzyszenia Konserwatorow Zabytkow (The Office of the Association of Conservators of National Monuments) (SKZ) in Warszawa established the "Nagroda im Gerarda Ciolka" (Gerard Cioek Prize) to be awarded biennially (from 1990 onwards) to persons with outstanding achievements in the field of conservation and protection of monuments of nature, culture, and history.
The Prize medal's obverse (L) and reverse (R) The Prize's winners: 1989 - mgr. Wanda Genga, Krakw. 1990 - No Prize has been awarded this year. 1992 - No Prize has been awarded this year. 1994 - prof. dr Janusz Bogdanowski, Krakw. 1996 - prof. dr Longin Majdecki, Warszawa. 1998 - mgr. Maria Majka, Krakw. 2000 - dr. Andrzej Michaowski, Kielce & Warszawa. 2002 - p r o f . d r h a b . i n z . a r c h . Aleksander Böhm, Krakw. 2004 - d r h a b . i n z . a r c h . Zbigniew Myczkowski, Krakw. 2006 - No Prize has been awarded this year. 2008 - No Prize has been awarded this year. 2010 - m g r. i n . P i o t r W i l a n o w s k i , Rogalin. 2012 - No Prize has been awarded this year. 2014 - prof. dr hab. inz. arch. Anna Mitkowska, Krakw. 2016 - No Prize has been awarded this year. 2018 - prof. dr hab. inz. arch. Maria uczyska-Bruzda, Krakw. 2020 - mgr. Roman Marcinek, Krakw. 2022 - dr. Jzef Partyka, Ojcw & Krakw. 2024 - Paweł Jaskanis, Wilanw/Warszawa. Dalsze drobne poprawki i uzupenienia / further minor corrections and additions 12/03/2000-21/08/2024 |
O GERARDZIE CIOKU (1909-1966) - W 50 ROCZNIC MIERCI
[Poniższy tekst (T.M. Ciołek 2016) został użyty z drobnymi modifikacjami i uzupełnieniami [w:] Tadeusz Maciej Ciołek,
Gerard Ciołek i przyjaciele: Kalendarium życia i pracy 25 pasterzy krajobrazu i
zabytków [Gerard Ciołek and friends: A timeline of life and work of 25 shepherds of landscape and
monuments]. Kraków: Wydawnictwa Politechniki Krakowskiej, 2019. Dwa tomy, razem 800 stron druku, ISBN 978-83-65991-79-9 (a book in Polish).
Rozdział 1, Gerard Ciołek oraz jego przyjaciele i koledzy (s. 37-42)]
Gerard Antoni Cioek - architekt, urbanista, badacz budownictwa ludowego, projektant skansenw, historyk sztuki, konserwator zabytkw i krajobrazu, historyk i planista ogrodw oraz rzecznik ochrony przyrody - urodzi si 24 IX 1909 w Wynicy, Wschodnie Karpaty, Austro-Wgierska Bukowina; zmar 15 II 1966 w Tatrach, Zakopane.
G.C. by synem lokalnego urzdnika skarbowego, rodem z ubogiej sandomierskiej szlachty przybyej z rosyjskiego zaboru na austriack Bukowin ok. 1831 r. po upadku powstania listopadowego.
Polsk szko powszechn G.C. skoczy w Wynicy. Potem uczy si w rumuskich Czerniowcach, a nastpnie (od 1921) w Polsce, w Gimnazjum im. St. Staszica w Lublinie. Tam wrd bliskich kolegw szkolnych znalezli si take przyszli architekci Stefan du Chateau (1908-1999) i Czesaw Gawdzik (19101993) oraz fotografowie Edward Hartwig (1909-2003) i Feliks Kaczanowski (19091984). W latach 1922-1929 G.C. by harcerzem 1 Lubelskiej DH, "Bkitnej Jedynki", w ktrej to w 1928 peni funkcje przybocznego druynowego.
Pocztkowo planowa studia malarskie na ASP w Warszawie, ktre chcia uzupeni dodatkowym wyjazdem do Wiednia lub Parya; jesieni 1929 mia w Lublinie wystaw swych akwarel i olejnych prac z pleneru - grskie krajobrazy. Jednakowo po maturze w 1929 podj studia na Wydziale Architektury na Politechnice Warszawskiej.
W sierpniu 1933 po rocznym kursie dla podchorych w 13 Kresowej Dywizji Piechoty, Rwne, Woy, otrzyma stopie Podporucznika Rezerwy.
W latach 1934-1939 podj bezpatne obowizki wpierw asystenta a nastpnie instruktora (pomocniczego pracownika) u prof. Oskara Sosnowskiego (1880-1939), Zakad Architektury Polskiej i Historii Sztuki (ZAP), Wydzia Architektury PW. Tame od 1937, ju jako starszy asystent, rozpocz samodzielne badania w ramach wieo zaoonego Studium Architektury Ogrodowej. W ZAP PW jego mentorami i kolegami byli: O. Sosnowski, Piotr Biegaski, Zbigniew Dmochowski, Andrzej Domaski, Bohdan Guerquin, Stanisaw Herbst, Witold Kieszkowski, Witold Krassowski, Maria Markiewicz, Franciszek Piacik, Micha Walicki oraz Jan Zachwatowicz.
W czasie studiw by czonkiem Akademickiego Zwizku Sportowego (lekkoatletyka, narciarstwo i eglarstwo). Od 1931 by czonkiem Polskiego Towarzystwa Tatrzaskiego (PTT), a od pznych lat 1930tych nalea do Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszoci (TOnZP) i Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego (PTK), a od grudnia 1950, do PTTK.
W maju 1936 G.C. ukoczy studia i otrzyma stopie inyniera architekta na podstawie pracy dyplomowej "Projekt parku rozrywek kulturalnych i wypoczynku" przygotowanej pod nadzorem prof. Franciszka Krzywdy-Polkowskiego (1881-1949). W 1936 wstpi do Stowarzyszenie Architektw RP (SARP) oraz Towarzystwa Urbanistw Polskich (TUP).
Jako stypendysta Funduszu Kultury Narodowej G.C. w 1937 i 1938 odby podre naukowe (zasady ksztatowania parkw i krajobrazw) do Finlandii, Szwecji, Norwegii, Danii, Niemiec i Austrii. W czerwcu 1939 r. polubi Regin Najder, pochodzc z rodziny ziemiaskiej z Zachodniej Ukrainy i Woynia. We wrzeniu 1939 roku jako dowdca plutonu ckm, 6 Puk Piechoty, suy w obronie przeciwlotniczej Wilna. Po przegranej kampanii i unikniciu niewoli w sowieckich obozach wrci pieszo okrn drog (ok. 600 km) - via Druskienniki i Kowel - do Lwowa (tam odnalaz sw on, Regin), by w styczniu 1940 (noc, po lodzie, pod obstrzaem przez patrol NKWD, przez sowiecko-niemieck granic na Bugu) - via Krasnystaw i Lublin - dotrze wczesn wiosn 1940 do okupowanej Warszawy.
Tam przez nastpne 53 miesice (wiosna 1940-lato 1944) G.C. bra udzia w pracy naukowej (jako asystent w tajnym Zakadzie Architektury Polskiej WA, prowadzonym - po mierci (1939) prof. Sosnowskiego - przez J. Zachwatowicza) i w nauczaniu na Tajnej Politechnice Warszawskiej prowadzonej przez Rektora prof. Kazimierza Drewnowskiego (1881-1952). G.C. pracowa w tym celu w czterech warszawskich rednich szkoach technicznych (konspiracyjnie akredytowanych przy WA PW) jako wykadowca technik budowlanych, zasad kompozycji i projektowania ogrodw, urbanistyki miast i wsi oraz metod inwentaryzacji i konserwacji zabytkw. Innymi wykadowcami tajnego Wydziau Architektury byli Piotr Biegaski, Aleksander Bojemski, Stefan Brya, Urszula i Adolf Ciborowscy, Bohdan Guerquin, Romuald Gutt, Stanisaw Herbst, Zygmunt Kamiski, Franciszek Krzywda-Polkowski, Marian Lalewicz, Kazimierz Marczewski, Zdzisaw Mczeski, Maciej Nowicki, Wojciech Onitzch, Franciszek Piacik, Bohdan Pniewski, Wenczesaw Poni, Rudolf miaowski, Rudolf wierczyski, Tadeusz Towiski, Gustaw Trzciski, Kazimierz Wejchert oraz Jan Zachwatowicz.
W kwietniu 1940 urodzi si jego pierwszy syn, Krzysztof Oskar (1940-1953). W maju 1940 G.C. wstpi do konspiracji. Do 1944 r. suy (pod dowdztwem Stanisawa Poskiego) jako analityk i archiwista w Wojskowym Biurze Historycznym (WBH), Biuro Informacji i Propagandy, Komenda Gwna Zwizku Walki Zbrojnej Armii Krajowej (BIP KG ZWZ AK). W marcu 1944 roku G.C. obroni na PW prac doktorsk pt. "Regiony budownictwa wiejskiego w Polsce" napisan pod kierunkiem prof. Tadeusza Towiskiego (1887-1951). Referentem rozprawy doktorskiej by Jan Zachwatowicz, a egzaminatorami prof. Marian Lalewicz i prof. Bohdan Pniewski.
W kwietniu 1944 KG AK mianowaa G.C. dowdc obrony (i ochrony) budynku Biblioteki Ordynacji Krasiskich BOK, ul. Oklnik 9, Powile zawierajcym bezcenne dla kultury europejskiej i polskiej zbiory archiwalne, graficzne i biblioteczne. W sierpniu-pazdzierniku 1944 G.C. (ps. "Biaa) walczy w Powstaniu Warszawskim. Oprcz codziennej odpowiedzialnoci za bezpieczestwo atwopalnych zbiorw BOK, G.C. peni funkcj szefa Referatu Kartograficznego, III Wydzia Operacyjny, Okrg Warszawski AK. Tam, w pierwszym tygodniu sierpnia G.C. wraz z podkomendnymi - in. Mari-Tadeuszem Gancarczykiem (ps. "Mary"), in. Stanisawem Kolendo, dr. in. Kazimierzem Wejchertem (ps. "Kit") oraz plut. Kazimierzem Raczko (ps. "Karp") - opracowa dla Warszawy dwu-obszarowy (dla terenw na plnoc i poudnie od prawie nie-przekraczalnych Alei Jerozolimskich) plan cznoci dowodzenia (linia telefoniczna, gocy) i transportu (oddziay powstacze, ranni, cywilni specjalici i materiay) w oparciu o labirynt kanaw kanalizacyjnych i burzowcw czcych Mokotw, rdmiecie, Stare Miasto i oliborz. Plan ten natychmiast zosta wdroony w ycie. Nastpnie, wraz z swym zespoem, G.C. kreli codzienne mapy sytuacyjne oraz uczestniczy (pod kierunkiem Jana Zachwatowicza) w akcji zabezpieczania opuszczonego w zbombardowanych budynkach mieszkalnych ruchomego dziedzictwa kulturowego.
G.C. (awansowany na porucznika) po upadku powstania w pazdzierniku 1944 zosta wywieziony wraz innymi powstacami do obozu jenieckiego w Bergen-Belsen (Stalag XI-B), Dolna Saksonia. W Bergen-Belsen G.C. kontynuowa prac nad rozpocztym jeszcze w 1943 rkopisem pt. "Teoria kompozycji ogrodowej". Tame, uywajc papier odzyskany z makulatury, rozpocz prac nad dwoma innymi studiami. W styczniu 1945 internowani AKowcy zostali przewiezieni pocigami na Pomorze, do Grossborn (Oflag II-D), z ktrego to obozu w par dni pzniej, niespodziewanie, w obliczu ofensywy Armii Czerwonej, rozpoczli w 20 stopniowych mrozach forsowny pieszy marsz (stycze-marzec, ok. 600 km) na zachd, wpierw do Sandbostel (Stalag X-B), Dolna Saksonia, a w kwietniu dalej pieszo, surrealistycznie krt drog (dodatkowo ok. 140 km) do pobliskiej Lubeki/Bad Schwartau (Oflag X-C), Szlezwik-Holsztyn.
Po wyzwoleniu Oflagu przez wojska brytyjskie (2 maja 1945) G.C. opracowa plany zagospodarowania kwatery z 250-300 polskimi wojennymi grobami (sekcja D) na cmentarzu Vorwerk w Lubece, podj wspprac z uwolnionym z Dachau rektorem K. Drewnowskim przy otworzeniu finansowanego przez Polskie Siy Zbrojne na Zachodzie belgijskiego Orodka Wyszych Studiw Polskich (OWSP) w Brukseli, i wstpi (koniec lata 1945) w szeregi polskiej 1szej Samodzielnej Brygady Spadochronowej (1SBS). Tam, jako kontraktowy wykadowca zaprojektowa i poprowadzi w Bramsche (k. Lingen/Ems) (Dolna Saksonia) 2 miesiczny kurs zawodowy dla onierzy w zakresie technik budowlanych i konstrukcyjnych.
Po ukoczeniu tych obowizkw G.C. wrci do kraju w grudniu 1945 roku. Od stycznia 1946 pracowa na stanowiskach architekta w Biurze Odbudowy Stolicy (BOS), a nastpnie konserwatora, rzeczoznawcy i radcy ministra w zakresie planowania terenw zielonych, Wydzia Ochrony rodowiska i Swojszczyzny, Naczelna Dyrekcja Muzew i Ochrony Zabytkw, Ministerstwo Kultury i Sztuki i jednoczenie, adiunkta w Katedrze Architektury Ogrodw, Katedra i Zakad Urbanistyki, WA PW. W 1946 r. zosta czonkiem Zwizku Historykw Sztuki i Kultury (ZHSK)/ pzniej Stowarzyszenie Historykw Sztuki (SHS). W 1947 urodzi si jego drugi syn, Tadeusz Maciej, a w 1949, syn trzeci - Tomasz Pawe.
W 1948 r., w zwizku z rosncym upolitycznieniem warszawskich rodowisk urbanistycznych i architektonicznych, G.C., za zaproszeniem prof. Towiskiego, przenis wikszo swego zawodowego ycia do Krakowa. Tam we wrzeniu 1948 roku podj obowizki zastpcy Profesora i Kierownika Katedry Planowania Wstpnego, nastpnie, po mierci prof. Towiskiego w 1951 r., profesora i kierownika Katedry Planowania Przestrzennego (formalnie od wrzenia 1953), a od pazdziernika 1963 r. Katedry Planowania Krajobrazu i Terenw Zielonych na Wydziale Architektury (1945-1954 AGH; od 1954, Politechnika Krakowska). W 1954 zosta mianowany Profesorem Nadzwyczajnym, a w 1965 Profesorem Zwyczajnym teje Politechniki. Od 1955 by czonkiem Rady Tatrzaskiego Parku Narodowego (TPN) oraz Rady Pieniskiego Parku Narodowego (PPN), a od 1957 czonkiem Komitetu Zagospodarowania Ziem Grskich PAN.
W nadziei na ewentualny powrt do Warszawy G.C. przez 17 lat sprawiedliwie dzieli swj czas midzy obowizkami w Krakowie, Tatrach i Pieninach a rodzinnym domem i prac zawodow w stolicy.
W Warszawie G.C. prowadzi wykady zlecone na temat planowania i ochrony krajobrazu, a take na temat teorii i zasad kompozycji/projektowania ogrodw jako kontraktowy wykadowca (1948-1965) na Wydziale Architektury PW oraz (1948-1959) na Wydziale Ogrodnictwa, pzniej w Katedrze Projektowania Terenw Zieleni, Szkoa Gwnej Gospodarstwa Wiejskiego SGGW. W obydwu metropoliach G.C. kontynuowa badania w zakresie historii i teorii ogrodw, budownictwa wiejskiego, konserwacji zabytkw, planowania i ksztatowania krajobrazu oraz ochrony przyrody. W 1957, jako stypendysta Ministerstwa Szkolnictwa Wyzszego, wyjecha na 2 miesiczn wycieczk naukowa (zasady ksztatowania parkw i terenw zielonych) do Austrii, Szwajcarii, Francji i Woch; w 1959 wraz z on na na prywatnie finansowan wycieczk naukow (muzea i architektura antyku) do Wgier, Rumunii, Bulgarii, Turcji, Grecji i Austrii; a w 1962, znw jako stypendysta Ministerstwa Szkolnictwa Wyszego, na 5 tygodniow wycieczk naukow do Moskwy i Leningradu (Rosja), Erewania (Armenia), Tbilisi (Gruzja), Suchumi (Abhazja), Soczi, Odessy, Kijowa, Zofiwki i Lwowa (Ukraina).
W latach 1936-1965 G.C. przygotowa ponad 100 analiz, planw i projektw (w tym dla rekonstrukcji parkowych zaoe takich jak Arkadia, Baranw, Choroszcza, Kozwka, Krasiczyn, Krlikarnia w Warszawie, acut, Lubartw, Nieborw, Ogrd Uniwersytecki w Warszawie, Paac Raczyskich w Warszawie, Prezydium Rady Ministrw w Warszawie, Pszczyna, Puawy, Rogalin i Wilanw). W latach 1938-1984 G.C. opublikowa 114 prac, w tym m.in. "Ogrody polskie" (1954), "Zarys historii kompozycji ogrodowej w Polsce" (1955), "Zasady ochrony i ksztatowania krajobrazu" (1963), G.C. wraz z A. Liczbiskim i S. Mioszewskim "Rejestr ogrodw polskich - Z dziejw kartografii ogrodw" (1965), oraz pomiertnie (G.C. wraz z W. Plapisem) "Materiay do sownika tworcw ogrodw polskich" (1968) i wreszcie, "Regionalizm w budownictwie wiejskim w Polsce" (1984).
S p uc i z n a p o G.C. zgromadzona w 1968 r. w tzw. "Tekach Cioka" przez Orodek Dokumentacji Zabytkw / obecny Narodowy Instytut Dziedzictwa (NID) w Warszawie o b e j m u j e ponad 8 500 teczek n.t. indywidualnych obiektw parkowych w obecnej jak i historycznej Polsce (kada teczka z wycigami bibliograficznymi i archiwalnymi oraz zwizanymi m a t e r i aami i k o n o g r a f i c z n ymi ); 7 2 0 0 planw i rysunkw zaoe ogrodowych ; k s i g o z b i r s p e c j a l i s t y c z n y (5 8 0 w o l u m i nw ) o r a z z b i r o k o o 6 5 0 0 fotograficznych n e g a t y ww . Cao znajduje si na ponad 16.5 mb. pek.
W lutym 1966 r, po otrzymaniu w szpitalu w Warszawie diagnozy cikiej (ale operowalnej) choroby serca, G.C. pojecha na odpoczynek i narty do Zakopanego. We wtorek 15 lutego 1966 przy drugim tego dnia zjezdzie z Kasprowego Wierchu, zmar na szlaku narciarskim Hala Gsienicowa-Kuznice. Gerard Cioek jest pochowany w Warszawie, na Starych Powzkach - grb 4, rzd 9, w kwaterze 93. W uroczystociach pogrzebowych G.C. wzio udzia okoo p tysica osb przybyych ze wszystkich stron Polski.
WYBRANA LITERATURA:
Polski dokument napisany / Polish text written - 16/03/2016; Angielski tekst dodany / English translation added - 24/1/2018; Dalsze drobne poprawki w obydwu (PL & EN) dokumentach / further minor corrections to both (PL & EN) documents - 04/11/2016-14/09/2018. Translation (c) by Stefan Sikora, 24 Jan 2018. |